Aslında yazılacak çok şey var. Kısa zamanda çok olan biten oldu. Haftasonu bu açığı kapatmaya çalışacağım. Ama öncesinde bir fotoğraf albümü var…
Son gelişmeler ile İtalya’daki ömrün çok erkenden sonlanacak olunca, dedik ki AC Milan’ın bir maçına gidelim. Gidebileceğimiz de son ve tek bir haftasonu kalmış. Neyse ki o haftasonu da AC Milan kendi sahasında, deplasmanda değil. Ancak bu sefer de konuk ekip İtalya Serie A’da diplerden bir ses, Lecce.
Sonuçta soluğu pazar akşamı San Siro’da aldık. Daha önce Inter – Fener maçı için gitmiştik. Biraz eski ama gene de güzel bir stadyum San Siro.
Maho ile gidiyorduk, sonradan Umutların da geldiğini öğrendik. Birlikte kale arkasında en yukarılardaki (3B diye hatırlıyorum) yerimizdeydik. Bu arada biletler de 13€ idi. Biz 30€civarı olmasını bekliyorduk. Artık Fener maçlarında biletler 45-50 TL’yi bulmuşken 13€ hayli iyi.
Maça gelirsek, pek kaliteli değildi aslında. Lecce sürekli defans yaptı, ama aşırı bir çaba göstermedi. Milan da benzer şekilde, sürekli atak yapıyordu ama havada gol kokusu hiç yoktu, sonuca pek varamıyordu Milan. Daha önceleri de demişimdir, pek futbol yorumcusu değilim ama tablo apaçık ortadaydı. Birşeyler değişmeliydi. Gerkeli değişiklik belki ikinci yarı oyuna giren Ronaldinho oldu. Lecce defansı biraz bocalasa da sonuç alınamıyordu.
Beklenen gol Ronaldinho’nun kafasında geldiğinde dakika artık 90’dı. Sanki gol olacağını hissettim de spor modunda çekimler yaptım ve gol oluşunu seri olarak yakaladım (bknz albüm). Lecce bu golle biraz dağılınca 2 dk sonra Inzaghi’nin golü de geldi. İlk goldeki gibi bunu da yakalamayı başardım (gene bknz albüm).
Kısacası, Milan maçı son dakika golleriye zar zor alabildi.
Bana dönersek, gelmeden Milan maçı görmüş oldum, spor fotoğrafçılığı hoşuma daha da gitti, soğuk stadyumda hastalığım nüksetti.
Eve memnun dönmeyi başardık, önemli olan bu…
[nggallery id=6]